پایگاه تحلیلی خبری شعار سال

نامش «سیدجعفر شاه صاحب» بود و «سیدخندان» لقبش بود و به‌ قول مرحوم «سیدمرتضی احمدی» در کتاب «پرسه در احوالات تهرون و تهرونیا» این‌طور آدمی بود: «مردی بود قدکوتاه و کمی کپُل. صبور و آرام. همیشه شال به کمرش می‌بست و عرق‌چین سبز روی سرش دیده می‌شد. تنها زندگی می‌کرد و به تنهایی‌اش خو گرفته بود. صورت شاد و لب خندانش هر آدم عُنُق و بداخمی را به شادی می‌آورد».تا اواخر دوره قاجار وقتی از دروازه شمیران بالا می‌آمدی، تا چشم کار می‌کرد باغ و زمین کشاورزی بود. فقط یک قصر و عمارت قاجاری در ‌محدوده وزارت ارتباطات امروزی و نرسیده به پل سیدخندان قرار داشت که به فرمان فتحعلی‌شاه ساخته شده‌ بود. مسافرانی که از مسیر جاده قدیم راهی شمیران می‌شدند، نرسیده به سه‌راه ضرابخانه، قهوه‌خانه سید جعفر را می‌دیدند که مأمنی شده بود تا غبار خستگی را از تن بزدایند و برای ادامه مسیر جانی تازه بگیرند.سیدخندان تا پایان دوره پهلوی اول، رفیق مسافران شمیران بود و بعد از آن هم بود و نام و آوازه‌اش در تهران پیچیده بود و سال ۱۳۲۳ شمسی که از پای سماورش برخاست و از قهوه‌خانه‌اش و از میان مسیر تهران به شمیران و از میان مردم رفت نام آن محله شده بود «سیدخندان».در دهه‌ ۵۰ خورشیدی با ساخت بزرگراه داریوش (بزرگراه شهید قاسم سلیمانی، بزرگراه رسالت سابق) محله‌ سیدخندان رونق بیش‌تری گرفت و رفت و آمدها در آنجا بسیار شد. این بزرگراه، سیدخندان و چندین محله‌ پیرامون آن را به یکدیگر پیوند می‌دهد. در سال ۱۳۵۶ خورشیدی نیز نخستین پل تک پایه‌ای ایران توسط پیمانکاران فرانسوی در محله‌ سیدخندان ساخته شد. پل سیدخندان که اکنون از نام‌آشناترین سازه‌های تهران است بعدها الگویی برای مهندسان ایرانی برای ساخت پل‌های تک‌پایه‌ای شد.

سیاست در کشورهای جهان سوم امری،محرمانه و بعضا انحصاری قلمداد می شود در حالی که در اصل امری همگانی و مشارکتی است. سیاست همانند سایر حوزه ها و نهادهای اجتماعی، نیازمند تخصص و فناوری و الزاما سیاستگذاری است. وقتی سیاست را به سلیقه، انحصار، ادعا و بدعت تقلیل داده و محدود می کنیم ، مشارکت همگانی و تخصص گرایی از درونش رخت بر بسته و تبدیل به پدیده ایجاد نظم از راه سرکوب می شود. اشتباهی که غالب دیکتاتورها ، حکومت های تمامیت طلب و دولت های کودتا ، مرتکب آن می شوند. در دیدگاه سیاسیون در چنین جوامعی ، دموکراسی معنا نداشته و در حداکثر موارد، دادن حق رای به مردم برای انتخاب از بین گزینه های تعیین شده توسط سیاسیون است. این در حالی است که در معنای واقعی، دموکراسی یعنی حق و توان مردم در مواجهه و برخورد با کانون های قدرت. چنین برداشتی از دموکراسی، سیاست را تحت نظارت اجتماع قرار می دهد نه اینکه اجتماع تابع سیاست باشد. سقوط حکومت اسد ، درس های خوبی برای کشورهای گوناگون و دولت های مختلف می تواند داشته باشد. غلامعلی دهقان معتقد است که در نیم قرن گذشته خاورمیانه شاهد سقوط حکمران‌ها بوده که در سقوط‌شان عوامل متعدد ولی مشترکی وجود داشته است. دلیل اول مشترک سقوط این حاکمان این بود که در این کشورها چیزی به اسم مشارکت سیاسی مردم به معنای واقعی کلمه وجود نداشت. به تعبیری این رهبران به مقوله‌ای تحت عنوان توسعه سیاسی بی‌توجه بودند. در این کشورها اگر مشارکتی بود هم صرفا جنبه نمایشی و تصنعی داشت. وقتی توسعه سیاسی مفقود شد و مردم در امر سیاست کشور برای خود نقشی قائل نبودند، بدیهی است‌ در روزهای سرنوشت که پای نظام سیاسی کشور در میان است، به میدان نخواهند آمد.شخصی شدن قدرت و دور شدن از آحاد ملت زیربنای سیاست کشور را متزلزل و به تعبیری لق می‌کند و کافی است تندبادی بوزد و همه چیز را ویران کند. اتفاقی که در این کشورها رخ داد. به همین دلیل من معتقدم باید منافذ حضور مردم در امور سیاست را همیشه باز نگه داشت نه اینکه با بهانه‌های مختلف آنها را مسدود کرد. دومین ویژگی مشترک دولت های ساقط شده،اتخاذ رویکرد امنیتی در اداره کشور و دل خوش بودن به درآمدهای ناشی از اقتصاد رانتیر بوده(دولت رانتیر دولتی است که بیش از چهل درصد درآمدش از صادرات یک کالا تامین می‌شود) تا توده مردم در آرامش کاذب بسر برده و دور از دنیای سیاست باشند.دولت‌های ‌رانتیر پول و رانت می‌دهند و قدرت می‌گیرند. برخلاف کشورهای پیشرفته که مالیات می‌گیرند و‌ به جامعه قدرت می‌دهند. وقتی‌ دولت‌ رانتیر‌ شکل گرفت‌‌ دولت‌ها جا‌معه و شهروندان را به خود وابسته می‌کنند و نیازی هم به مشارکت واقعی و ‌حضور نخبگان سیاسی و‌ مشارکت طبقه متوسط نمی‌بینند. سومین عامل مهم سقوط حاکم در این کشورها شکل نگرفتن حتی یک طبقه اجتماعی حامی حکومت بوده است. کشورهای جهان سوم باید برای عبور از مرحله‌گذار به توسعه همه‌جانبه از حمایت بخشی از جامعه برخوردار باشند. در این کشورها هیچگاه طبقه حامی که در روزهای سخت به میان‌ آید ایجاد نشد. برای همین با یک تندباد سیاسی همه چیز یک شبه از میان رفت.در خصوص سوریه، واقعیت این است که اوضاع سوریه از دست جریان حاکم خارج و مخالفان اسد خیلی زود دست بالا را در تحولات جاری پیدا کردند. شرایط به شکلی بود که انگار نه حامیان بین‌المللی وی و نه موافقین داخلی عزمی برای حمایت از اسد نداشتند.

۱۹ آبان هر سال یادآور اعدام دکتر سید حسین فاطمی وزیر امور خارجۀ دولت ملی دکتر محمد مصدق و مدیر روزنامۀ «باختر امروز» در سال ۱۳۳۳ خورشیدی است. عبدالناصر مهیمنی روایت می‌کند که پس از اعدام فاطمی، گویا محمدرضا پهلوی ، فرزند او را تحت حمایت قرار داده بود. یک بار در سال ۱۳۶۳ به پوشه و پرونده‌ای برخوردم که مربوط به سیروس فاطمی، پسر حسین فاطمی بود. متعجب شدم و گرفتم و با حوصله مطالعه کردم. از پراکندگی و نامرتب بودن نامه‌های پوشه حدس زدم که باید بعضی از نامه‌ها و مدارک و مکاتبات مرتبط تحت نام دیگری، مثلاً پریوش سطوتی، بایگانی شده باشد! گشتم و حدسم درست بود و نامه‌ها و پوشه‌های دیگری را در همان اتاق بایگانی یافتم و با رعایت تسلسل زمانی تا حدی که معلوم و مقدور بود مرتب و پرونده را یکجا و سپس مطالعه کردم. در آن پوشه و پرونده، من ده‌ها نامه از پریوش سطوتی دیدم که از محل سکونت‌اش در جایی در حومه لندن و یا در زمان‌های حضور و مراجعه به سفارت، خطاب به سفیر یا مقامات وقت سفارت ایران نوشته بود و وضعیت زندگی خودش و فرزندش و مخارج زندگی و نگهداری و تحصیل و مدرسه و معالجه خودش و فرزند نوشته و نسبتاً با تندی و اعتراض و طلبکارانه کمک مالی و افزایش مقرری‌اش را درخواست می‌کرد. نکته جالب این بود که تقریباً تمام آن نامه‌ها با طی سلسله مراتب اداری در داخل سفارت یا کنسولگری به وزارت خارجه در تهران و از آنجا به وزارت دربار می‌رفت و با پاسخ مرتبط و متناسب (و تقریباً همگی به طور کامل با پاسخ مثبت) برمی‌گشت و معمولاً بین یک تا ۲ ماه طول می‌کشید. تا آنجا که به خاطر دارم مکاتبات خانم پریوش سطوتی تقریبا از حدود سال‌های آخر دهه ۱۳۳۰ تا اوایل دهه ۱۳۵۰ و دوران کودکی و نوجوانی فرزند او را دربرمی‌گرفت. آنچه من در آن مکاتبات خواندم و دیدم بیشتر مسایل معیشتی و مالی بود و نیز یک نکته جالب دیگر این بود که هر بار که نامه‌ها و ضمایم آن به دربار می‌رفت، با نامه‌ها یا پاسخ‌هایی در حاشیه نامه‌ها بازمی‌گشت که حاوی عباراتی، چون «به شرف‌عرض رسید» یا «به شرف‌عرض ملوکانه رسید» و «مرحمت فرمودند»، «موافقت فرمودند» که درخواست او اجابت و نیاز او تأمین شود، از دربار پهلوی برمی‌گشت، و البته تقریباً به تمامی اجابت می‌شد، و ظاهراً معمولاً از محل همان امکانات و بودجه مالی که در اختیار سفارت بوده پرداخت می‌شد.

حضرت آیت‌الله خامنه‌ای در تقریظ بر کتاب «ایستگاه خیابان روزوِلت» ضمن تجلیل از گزارشی متقن و پرفایده این کتاب از حادثه مهم تسخیر لانه‌ی جاسوسی در سال ۵۸، نبود چنین روایت‌هایی را یکی از خلأ‌های رسانه‌ای و تبلیغاتی ما دانستند. نثر روان و رسا و تحقیق و تحلیل‌های منطقی و صادقانه و قانع‌کننده از دیگر ویژگی‌هایی بود که رهبر انقلاب در تقریظ بر این کتاب به آن اشاره کردند. به همین مناسبت اقدام به گفتگو با استاد قاسم تبریزی رئیس بخش تخصصی مطالعات انقلاب اسلامی کتابخانه مجلس شورای اسلامی با هدف واکاوی محور‌های این تقریظ مهم صورت پذیرفته است.

گیلان از جمله استان‌هایی است که به دلیل بهره‌‌‌مندی از نقاط مرزی زمینی، دریایی و هوایی، واقع‌شدن در مسیر کریدورهای عبوری از کشورمان، نزدیکی به پایتخت و همسایگی با کشورهای ساحلی دریای کاسپین در کنار جایگاه ویژه گیلانیان در صنعت گردشگری، در انتخاب عالی‌ترین مقام دولتی آن باید شاخص‌های ویژه‌ای را مدنظر داشت.گزافه نیست که ظرف ۷۰سال نظام برنامه‌‌‌ریزی، جایگاه گیلان در نیمه‌‌‌ پایین ۳۱ استان است! به‌رغم نیروی انسانی باکیفیت و تعالی‌جو، از نظر ضریب اشتغال در میان استان‌های رده‌پایین است! با تاکید بر موقعیت متمایز در حوزه‌های کشاورزی، شیلاتی و دامپروری که با وجود منطقه آزاد انزلی و نزدیکی شهرها به بنادر و‌‌‌ مرزهای گمرکی استان، به عنوان یک مزیت رقابتی جهت کاهش هزینه حمل‌ونقل، به همراه مولفه‌های قدرتمند در زیرشاخه‌های متنوع صنعت گردشگری (اکوتوریسم، توریسم ورزشی، مذهبی، تجاری، علمی و نمایشگاهی-جشنواره‌ای) و موقعیت مخصوص در زمینه‌های تجاری، مع‌الاسف مردم گیلان با محرومیت نسبی دست به گریبانند و این استان در جایگاه بالای جدول فرار نخبگان و نیروی کار ماهر قرار دارد که یک فاجعه در الگوسازی برای نوجوانان و جوانان محسوب می‌شود.

حضرت آیت‌الله خامنه‌ای رهبر انقلاب اسلامی طی حکمی، با تنفیذ رأی ملت ایران در انتخابات، جناب آقای دکتر مسعود پزشکیان را به عنوان ریاست جمهوری اسلامی ایران منصوب کردند.مراسم تنفیذ حکم ریاست جمهوری صبح امروز (یکشنبه) در حسینیه‌ امام خمینی (ره) برگزار شد .رهبر انقلاب در حکم تنفیذ برگزاری توأم با آرامش چهاردهمین انتخابات ریاست جمهوری را از افتخارات ملت و حاکی از عقلانیت و متانت فضای سیاسی کشور و رئیس جمهور منتخب ملت را شخصی فرزانه، صادق و مردمی و دانشمند برشمرده‌اند.

زندگی چیست و چگونه باید درباره آن تامل شود؟ این دو پرسش ظاهرا سرآمد پرسش‌هایی است که حالا به صورت جدی در صحنه اجتماعی خود را نمایان کرده است. دیگر نمی‌توان به سادگی از این پرسش‌ها عبور کرد، چرا‌که پرسش‌های فعلی دورنمایه سیاسی و اجتماعی دارند، هر‌چند که علی‌الظاهر خیلی به آنها توجه نشود.

در نظم جدید جهانی که مهاجرت نوعی سبک زندگی است و در جهان‌سازی‌ای که در قرن اخیر توسط آمریکایی‌ها دنبال شده، بسیاری از انسان‌ها در سرتاسر دنیا برای رسیدن به یک سبک زندگی مطلوب دست به مهاجرت می‌زنند، اما به‌لحاظ فرهنگی سعی می‌کنند خود را به‌طور کامل از میهن اصلی جدا نکنند. با مهاجرت همه گیر، چند مقصدی و عمومی ایرانیان به خارج از کشور، شاهد ایجاد نوعی دیاسپورا یا جوامع دور از میهن یا وطن اصلی می باشیم. جوامعی که امکان اتحاد برون مرزی تا سر حد اتحاد جهانی و ایجاد نوعی حساسیت بین المللی نسبت به مسائل داخل کشور را دارند. سوال اینجاست که آیا نظام های امنیتی بیگانه قادر به جهت دهی به این پتانسیل جمعیتی نیستند؟ آیا قابلیت مسخ این توده جمعیتی یا جوامع پراکنده دور از وطن وجود ندارد؟ آیا می شود جوامع دور از وطن را همانند گذشته بعنوان توده اجتماعی پراکنده و شهروندان درجه دوم و سوم در مقصد دید؟ بنظر می رسد که کشور در اتمسفری از پناهجو فرستی و هزینه های تحمیل شده از خروج ها بر کشور، دیاسپورا یا تشکیل جوامع دور از وطن و ارتباط جهانی آنها با یکدیگر و در نهایت بحث مهاجر پذیری گسترده از افغان ها و تغییر بافت جمعیتی داخلی، روبرو است.

علی اکبر گودرزی (هوادارانش او را در ابتدا «چوپان زاده آزاده» و سپس «امام» می‌نامیدند /زاده ۱۳۵۵ و در شناسنامه ۱۳۳۸ در روستای دوزان شهرستان الیگودرز - درگذشت ۳ خرداد ۱۳۵۹) مصداق همان آدم‌های با دانش اندک و ایمان زیاد بود که می‌توانست هزاران نفر را به پای برداشت‌های انحرافی خود از متون دینی، قربانی کند و یک جامعه‌ای را به قهقرا سوق دهد. وی تلاش داشت تا یک نظام سیاسی جایگزین جمهوری اسلامی فعلی تاسیس کند. در آغاز دهه ۱۳۵۰ چندین گروه سیاسی با ایدئولوژی اسلامی اعلام موجودیت و فعالیت کردند و تفاوت عمده گروه فرقان با همه آن‌ها در این بود که آبش با روحانیون در یک جوی نمی‌رفت و خواهان «اسلام بدون آخوند» بود. به همین دلیل، گودرزی در سال ۱۳۵۶ عبا و امامه طلبگی را کنار گذاشت و در سن ۱۸ سالگی، به تفسیر قرآن روی آورد و بنوعی گروه فرقان را تاسیس کرد. او از آیات قرآن فقط جنگ و جهاد و مبارزه را می‌فهمید و چیزی از صلح و زندگی در کلام او نبود. جمعیتی از جوانان مذهبی و پرهیجان در مساجد پایین شهر تهران در محدوده نازی آباد و جوادیه و میدان شوش نیز، گوش تا گوش می‌نشستند و این تفاسیر خون چکان را استماع می‌کردند. ایده اسلام بدون روحانیت را اولین بار اندیشمند پاکستانی، ابوالا مودودی، مطرح کرد. سپس دکتر علی شریعتی آنرا ذیل مبحث «جامعه بی طبقه توحیدی» شرح و بسط داد. اکبر گودرزی تحت تأثیر اندیشه انقلابی شریعتی تفسیری از قرآن به نام «ایدئولوژی توحیدی» تألیف کردو یکی دیگر از افرادی که تأثیر مهمی در شکل‌گیری ایدئولوژی گروه فرقان داشت، حبیب‌الله عاشوری، روحانی ناراضی بود. فرقانی‌ها هم به استناد همین حرف شریعتی، معتقد بودند که، چون روحانیت شیعه بصورت یک طبقه اجتماعی ظاهر شده، بنابراین برای تاسیس یک جامعه اسلامی خالص و بدون طبقه، باید این‌ها را از سر راه برداشت. به نظر آن‌ها «میان اسلام و روحانیت هیچ انضمام و انسجامی وجود ندارد». این ایده را بعد‌ها مجاهدین خلق پی گرفتند و در عین تاریک اندیشی‌های ایدئولوژیک و مذهبی، همچنان خودشان را مخالف «آخوندیسم» نامیدند. جدال رسمی روحانیون و فرقانی‌ها در سال‌های قبل از انقلاب را، مرتضی مطهری شروع کرد و از آنان با عنوان «ماتریالیست‌های مسلمان و منافق» یاد کرد. گودرزی بر خلاف بسیاری از روشنفکران مذهبی، در هر صورت با ظواهر و کلمات و آیات قرآن آشنایی کامل داشت و در پاسخ به روحانیون سعی می‌کرد که با ادبیات و منطق خودشان به آن‌ها پاسخ دهد. به نظر گودرزی از نظر قرآن «منافق کسانی هستند که همزمان با باند حکومت و باند مردم همکاری می‌کنند». اشاره او مستقیما به خود مطهری و نیز سید محمد بهشتی، محمدمفتح و جواد باهنر بود که در آموزش و پروش و دانشگاه دوره پهلوی تدریس می‌کردند و در عین حال، با حکومت پهلوی هم مخالفت می‌کردند. با پیروزی انقلاب و آغاز سال ۱۳۵۸، گروه فرقان دست به تفنگ برد و نخستین ترور‌ها در درون نظام نوپا را رقم زد. از سپهبد قرنی نخستین رئیس ستاد مشترک جمهوری اسلامی شروع کرد تا مطهری و مفتح و عراقی و در مجموع ۱۹ نفر را هدف قرار داد. آیت الله خامنه ای، هاشمی رفسنجانی، موسوی اردبیلی و عباس امیر انتظام نیز هدف سوء قصد قرار گرفتند و جان سالم به در بردند. بهانه این کار هم اطلاعیه مشترک مرتضی مطهری و مهدی بازرگان در خصوص لزوم بازنگری آثار شریعتی بود که بت و بوطیقای فکری فرقانی‌ها به حساب می‌آمد. در دیماه ۱۳۵۸ علی اکبر گودرزی در یک خانه تیمی در خیابان جمالزاده تهران دستگیر شد. محاکمه او به علی اکبر ناطق نوری و اسدالله لاجوردی سپرده شد. تعداد اعضای رسمی گروه فرقان حدود ۷۰ نفر اعلام شد. جمعی دستگیر و ابراز پشیمانی کردند و تعداد بر سرموضع ماندند و به همراه گودرزی در خرداماه ۱۳۵۹ اعدام شدند. هنوز هم در خارج از کشور اطلاعیه‌هایی به نام این گروه منتشر می‌شود.

در انقلاب ۵۷ هم روحانیون و هم روشنفکران در نبردی میان غرب و شرق در پی بازگشت به خویشتن بودند. «منصور معدل» در مقاله درخشان خود با عنوان «ایدئولوژی به مثابه گفتمان اپیزودیک: مورد انقلاب ایران» می‌گوید انقلاب ایران، انقلابی فاقد ضدانقلاب بوده است؛ هم مردم آن را قبول داشتند و هم ایالات متحده و شوروی آن را، ولو با اکراه، پذیرفتند.

شبکهٔ تشکل‌های محیط‌زیستی کشور در نامه‌ای به کمیسیون اصل ۹۰ مجلس شورای اسلامی، خواستار ورود این کمیسیون به موضوع واگذاری رودخانهٔ «چهل‌بازه» در مشهد مقدس به بخش خصوصی و صدور سند مالکیت برای آن شده است. رودخانه‌ای تاریخی که بسیاری فعالان محیط زیست، تغییرات مالکیت آن در گذر زمان را مشت نمونهٔ خروار در مدیریت وزارت نیرو بر بستر‌های آبی و مالکیت آن‌ها از سوی این وزارتخانه می‌دانند. رودخانه‌ای که به‌عنوان پرآب‌ترین سرشاخهٔ «کشف‌رود» شناخته می‌شود و حتی در دوران تیموریان روی آن یک سد ساخته شده است، حالا تبدیل به نخستین رودخانهٔ کشور شده که برخلاف قانون، مالکیت آن «عمومی» نیست و «نخستین رودخانهٔ خصوصی کشور» لقب گرفته است.

دولت شاپور بختیار بعد از ورود امام خمینی (ره) به ایران، کوشش کرد با ارسال دو لایحه «انحلال ساواک» و «تعقیب قضایی نخست وزیران و وزرای سابق»، انقلابیون را از «تغییرات اساسی» منصرف و رضایت آن‌ها را برای «تغییرات جزئی»، همزمان با «حفظ قانون اساسی»، جلب نماید. اقداماتی که نشان می‌داد بختیار، درکی از تغییرات پیچیده اجتماعی وضعیت انقلابی جامعه نداشته است. از ان سال‌ها بالغ بر ۴۵ سال می‌گذرد. تحلیل‌ها نشان می‌دهد که دو عامل درونی فروپاشی پهلوی دوم را باید در توسعه نامتوازن و فساد در هسته سخت (هسته امنیتی-قضایی-نظامی حافظ حکومت ها) جستجو کرد و موضوعی که باید مورد توجه کلیه نظام‌ها در سراسر دنیا بوده و با حساسیت بدان توجه و تمرکز شود.

دو عامل داخلی سقوط پهلوی دوم مسلما متمرکز بر توسعه نامتوازن( تاکید روی توسعه صنعتی، نظامی و دیوان سالاری اداری و فراموش کردن ابعاد دیگر توسعه خصوصا بعد فرهنگی- اجتماعی، عدالت منطقه ای و حقوق شهروندی) و هسته سخت خودسر (با تاکید بر ساواک که به بهانه تامین امنیت بنوعی دچار سلیقه گرایی، فساد آشکار و خودسری شده و تبدیل به سازمانی نفرت پراکن و کاهنده سرمایه اجتماعی شده بود) بوده است. به روایت اسناد و شهادت بازداشت شدگان ، عناصر ساواک خصوصا بخش متمرکز بر بازپرسی و شکنجه ، از سفاک ترین ها بوده و جنایات عدیده ای را در حق شهروندان و مخالفان سیاسی،مرتکب شده اند. جنایاتی که از منظر حقوق بشر، اخلاق ، شرع و حتی قوانین جاری کشور در گذشته و حال، محکوم بوده و نیازمند مجازات کیفری عاملین و آمرین است.بعد از پیروزی انقلاب اسلامی، بخشی از بنده ساواک که عموما دارای دست های آلوده بودند، از کشور گریختند و زندگی مخفیانه خود را آغاز کردند. یکی از این جنایتکاران ، جناب پرویز ثابتی بود. فردی که گویا جمهوری اسلامی درخصوص وی، سیاست مماشات را در پیش گرفته و وارد بازی در میدان کتاب بازی و مستندبازی او شده است. این در حالی است که بنا بر نص صریح قانون ، برای بازگرداندن امثال پرویز ثابتی به کشور به اتهام جنایت علیه بشریت باید اقدام حقوقی صورت گرفته و استمداد از اینترپل نمود. مشفقانه هشدار داده می شود که حتی بازی امنیتی با این جنس از جنایتکاران پیر ، به نفع منافع ملی نبوده و نیست.

جنایتکار علیه بشریت در هر سنی و وضعیتی که باشد نباید مورد ترحم قرار گرفته و با وی مماشات نمود. جنایتکار باید در دوره حیاتش (حتی اگر پیر و فرتوت شده باشد)، چشنده بخشی از عذابی باشد که با سلیقه گرایی و خودرایی و استبداد نظر و انحراف عقیده و اعتقاد و مبتنی بر نوعی برداشت بنیادگرایانه از وضعیت، بر دیگران تحمیل کرده است. پرویز ثابتی یکی از شکنجه گران ساواک بوده که این روزها شاهد افتابی شدنش هستیم. نکته جالب توجه اینجاست که بجای تمرکز بر استرداد حقوقی و دادگاهی و مجازات به مرگ نمودنش ، با تعجب و مماشاتی ساختگی ، با او رفتار می شود. مجددا و بر اساس اصول حقوقی بشر، مستندات جنایات علیه بشریت ، حقوق اسلامی و ابعاد اخلاقی و انسانی، درخواست جلب و دادگاهی نمودن امثال پرویز ثابتی را داریم. جرم ثابتی وقتی تشدید می شود که بدانیم، فارغ التحصیل رشته حقوق هم هستند. مرگ بر اسم و رسم و وجود ناپاک و زندگی سرتا به پا کثیفت باد جناب پرویز ثابتی.

جنایات ساواک به حدی بوده که حتی «فرح پهلوی» خود در گفت و گویی که در سال ۲۰۱۵ میلادی با روزنامه آلمانی «دی ولت» انجام داده به این شکنجه‌ها اعتراف کرده است. موضوعی که از دو جهت قابل تحلیل و درس آموزی است. اول اینکه تمامی نظام‌های سیاسی برای طی دوره تثبیت خود، نیازمند وجود هسته سخت (متشکل از سه گانه امنیتی، نظامی و حقوقی-قضایی) هستند. دوم اینکه در دوره توسعه هر نظام سیاسی، اولین جایی که نیازمند کنترل و پاکسازی ویژه است، همان هسته سخت می‌باشد. هسته سخت در هر نظام سیاسی بدلیل اختیاراتی که در دوره تثبیت نظام سیاسی داشت، دچار فردگرایی، سلیقه گرایی، منفعت طلبی و بعضا فساد‌های اقتصادی- سیاسی می‌شود (اصطلاحا خود بزرگ‌تر از سیستم بینی). سطح کار به گونه‌ای است که تشکیلات حفاظت نیز نمی‌توانند آن‌ها را کنترل کنند و صرفا اراده و تصمیم حاکمیتی است که می‌تواند عامل جهت دهنده و پاکسازی کننده باشد. فرح پهلوی در اعترافات خود بشکل غیرمستقیم به سه آسیب، اقدامات سطح بندی نشده و سلیقه محور هسته سخت دوره پهلوی دوم، معادل پنداری و تقلیل سطح دستگاه امنیت به بازجو محوری و شکنجه گری در ذهن مردان سیاسی و در نهایت، کم توجهی به پاکسازی و سالم سازی هسته سخت نظام سیاسی دوره خود، اشاره دارد. لازم به توضیح است که در برخی از تحلیل ها، محور‌های اصلی سقوط پهلوی دوم، تاکید افراطی بر توسعه گرایی و فراموشی حوزه‌های معنوی و دینی و ارزشی در جامعه و افسارگسیختگی ساواک که منجر به افزایش نفرت اجتماعی گردید، ذکر شده است.

هدف از تنعکاس زندگی نامه حسن اسفندیاری ( محتشم السلطنه) نه ذکر و تائید حکومت قاجار و پهلوی است و نه اسطوره سازی و داستان سرایی. هدف فقط و فقط نقد کاملا عریان و الزاما بحق در خصوص انتصابات نادرست در وزارت امور خارجه خصوصا بحث سفرای ایران در سایر کشورهاست. سفرایی که با لابی های سنگین و من بمیرم و تو بمیری ، انتخاب شده و مسلما بدلیل کم خاصیتی و کم تجربگی قادر به تامین منافع ملی نبوده و در بهترین حالت بله قربان گوی حامیان خودشان هستند. بعضی از آقایون گویا سفارت و مقام سفیر را با کاراموزی و طرخ کاد اشتباه گرفته اند. غافل از اینکه جمهوری اسلامی در کنار رسالت های توسعه ای خود، رسالت تمدنی دارد. ای خاک بر سر وطن فروش منافق لاقید به رسالت های تمدنی این نظام. بدبخت های گرسنه روی فیش و پشت فبش حقوق ماهیانه و چند مثقال احترام زورکی ناشی از پست و مقام.

محمدرضا پهلوی در شهریورماه سال ۱۳۴۹ در حالی که در آن زمان بالغ بر سه میلیون و هشتصد هزارتن نفت از چاه‌های نفتی بحرین استخراج می‌شد، اعلام کرد که با توجه به این که ذخایر مروارید بحرین به پایان رسیده است، بحرین از نظر ایران دیگر اهمیتی ندارد. همچنین، هویدا نخست وزیر وقت هم گفت که به هیچ کس مربوط نیست. دختر خودمان بود، به هر کس می‌خواستیم شوهرش دادیم. بر همین اساس، در روز ۲۳ مرداد ۱۳۵۰، جزیره بحرین، در پی جدایی از سرزمین مادری اعلام استقلال کرد و در همین راستا، تهران و منامه مرز‌های دریایی میان خود را تعیین و تصویب کردند و روابط دوجانبه را در همه زمینه‌ها آغاز نمودند.«شیرین هانتر» معتقد است محمد رضا پهلوی در خصوص موضوع بحرین دچار اشتباه محاسباتی شد و مسئول جدا شدن بحرین از ایران شخص اوست.

مرسدس بنز جی‌‌ کلاس به پیشنهاد شاه ایران ( ۱۹۷۰) نوعی خودرو نظامی چندین منظوره طراحی‌ شد. البته خود ایران که پیشنهاد دهنده چنین طرحی بود به واسطه انقلاب ۵۷، نصیبی چندانی از آن نبرد ولی‌ در حال حاضر نیروهای مسلح حداقل ۶۳ کشور دنیا از جمله ارتش آلمان ، نیروی زمینی کانادا و تفنگداران دریایی آمریکا از این خودرو استفاده می‌کنند . با توجه به موفقیت‌های این خودرو، نمونهٔ تجاری آن هم ساخته شد که بهترین خودروِ دو دیفرانسیل تاریخ صنعت خودرو آلمان و از بهترین‌ها در این کلاس در جهان است. این خودرو با وجود گذشت بیش از ۵۰ سال چندان تغییری در طراحی خود ندیده است. حتی نمونهٔ برقی این خودرو هم شباهت زیادی به همان خودرویی دارد که آخرین شاه ایران دستور ساخت آن را داده بود.

شبکه العربیه عربستان سعودی به نقل از منابع خود گزارش داد که مصر و ایران بر سر تشکیل کمیته مشترک ایران و مصر که برای تجدید روابط و هماهنگی امنیتی بین کشور‌ها تلاش خواهد کرد به طور اصولی به توافق رسیده اند.

تامین غذای سالم برای جامعه و خودکفایی در تولید غذای یک کشور یکی از موارد استراتژیک و از مولفه های قدرت به ویژه در جهان کنونی به شمار می رود که این مهم در کشور ما به عهده وزارتخانه معظم و بنام وزارت جهاد کشاورزی است.وزارتخانه ای که بنا بر مستندات تبدیل به تاریکخانه ای برای منفعت طلبی و رانت خواری عده ای از افراد شده است. انتخاب افرادی که وزارت مهم کشاورزی را عهده دار میشوند در سیاستگذاری و اجرای راهبرد‌ها و سیاست‌های این وزارتخانه مهم و استراتژیک بسیار می‌تواند در سرنوشت امنیت غذایی کشور موثر باشد. افرادی که گاه بنا به تخصص در این بخش به کار گرفته می‌شوند و یا به دلایل رانت و غیر متخصصانه زمام این مسئولیت را در دست می‌گیرند و مسلما تصمیمات ناشیانه و نابلدانه برخی از آن ها، توانسته وضعیت کشاورزی و دامداری کشور را تا سرحد نابودی هم بکشاند. نمونه اخیر این قضیه انتخاب آقای ساداتی نژاد بعنوان وزیر کشاورزی دولت آقای رئیسی است که با خساراتی که به خاطر نابلدی‌های غیر متخصصانه و غیر دلسوزانه و فقط با انتصابات سفارشی به این سمت رسیدند را می‌توان نام برد که بعضا گفته شده این خسارات تا ۲۰ سال آینده هم قابل جبران نخواهد بود.